گل های سرخ می گفتند که عاشقند..

یکی عاشق پروانه ..

پروانه هر روز می آمد.. بالهای رنگارنگش را تکان می داد ... جلوه ای در باغچه می  کرد و می رفت..

گهگاهی هم گل سرخ میهمان بوسه ای می شد..

************

دیگری عاشق جوی...

گل سرخ هر روز در مسیر جوی گلبرگی  برایش به هدیه می گذاشت...

آن دیگری هم عاشق باغبان  ..باغبان مهربان.. زمزمه هایش چه  آرامش بخش بود...

اما ..

گل یاس..

ساکت و آرام..

فارغ از هیاهوی باغچه...

او فهمیده بود پروانه پریدن می  داند..به زودی خواهد پرید!

جوی مسافر است..به زودی سفرش آغاز  خواهد شد..او هم رفتنیست!

باغبان..

************

اما یاس..

یاس معشوقه ی خدا!

او هر شب در آغوش خدا به خواب می  رفت..

وهر روز با بوسه ای از خدا آغاز می  شد..

یاس عطر  خدا می داد!

پروانه پرید..جوی گذشت..

باغبان پیر شده...

باغچه خشکیده..

و گل های سرخ پژمرده اند..

اما هنوز هم باغچه پر است از بوی ناب  خدا!!

+دعا می کنم خدا عاشقت  بشه!!

بهترین دعایی که در حقم شده..

عاشقی خدا تقدیم  شما!